Μας τα είπαν όλα,
πλάνες ιστορίες,
την ωμή αλήθεια,
ψεύδη, αλληγορίες.
Ψάχνουμε διέξοδο,
μεσ ΄ το Γαλαξία,
χάθηκε η Ανθρωπιά,
πέθανε η Αξία.
Τίποτα δεν έμεινε,
απ΄ την ύπαρξή μας,
είμαστε κλεισμένοι,
στο υγρό κελί μας.
Πέρασ΄ η ζωή μας,
χίλιες τρικυμίες,
δεν αντέχει η ψυχή,
άλλες κακουχίες.
Μείναμε μονάχοι,
στην οδό ονείρου,
και λαθρεπιβάτες,
του φρικτού απείρου.
Τι να περιμένεις,
από τα συμβάντα,
ρίξε τα στην άκρη,
κάνε τα στην πάντα.
Τι είν΄ αυτό που μένει;
ν ΄ αναγεννηθούμε.
Μέσ ΄ από τις στάχτες μας,
να αναδυθούμε.
Βιάσου να προφθάσεις,
πάμε προς το τέλος,
τι – Αλληγορία – !!!
στο λασπώδες έλος. –
